Een inflatoire dollar, de vastgoedbubbel, tanende koopkracht, beurspaniek, de Europese Centrale Bank die het politieke geweer tegen de slaap krijgt gedrukt om “iets” te doen tegen de al te sterke euro, … Vandaag zijn het gouden tijden voor profeten, apologeten en exegeten van diverse pluimage om dit als tekenen van het ‘einde der tijden’ te verklaren.
Gelukkig lopen de profetieën van de grote ziener Nostradamus nog zeker tot 3797, dus zullen de duistere financieel-economische berichtgevingen ongetwijfeld wel een louter ‘wereldlijke’ oorzaak hebben. Vergeet dus de schilderijen van Hans Memling en de fresco’s van Michelangelo, waarin de geschiedenis der mensheid wordt afgesloten met het Laatste Oordeel over de levenden en de doden; de goeden en de slechten. De wereld zal nog lang niet vergaan, en naar alle waarschijnlijkheid zelfs het jaar 3797 ruimschoots voorbijstreven.
Maar dat brengt ons al meteen bij het volgende probleem: indien tot nadere orde de wetten van Kepler voor ons meer relevant zullen zijn dan het bijbelboek Matteüs om te weten te komen wat de existentiële toestand van onze planeet de komende eeuwen zal inhouden; is het dan niet een nogal deprimerend vooruitzicht dat niet het koninkrijk Gods maar eerder de wedergeboorte van de Weimarrepubliek ons deel zal zijn? En dat voor minstens 1789 – van een revolutionair vooruitzicht gesproken! – jaar?!
Allicht wel. Maar het is nog niet te laat om het tij te doen keren. Wat meer is: de bouwstenen om een stevige dam op te werpen tegen hyperinflatie en internationale beurskraches werden reeds in 1963 aangereikt door de geniale economische ingenieur Murray N. Rothbard (1926-1995). Stevige mortel als epistemologische basis en monetair-economisch gewapend beton waren zijn hoofdbestanddelen van het nauwelijks 100 bladzijden tellende essay What has government done to our money?
Hoewel het essay duidelijk op Amerikaanse leest is geschreven, kunnen er zeker wijze lessen uit worden getrokken voor onze hedendaagse (West-)Europese beleidsmakers. Die les bestaat er volgens Rothbard echter in om vooral geen beleid uit te voeren inzake monetaire aangelegenheden. Het essay werd dan ook geschreven in de directe nasleep van het keynesiaans geïnspireerde Bretton Woods systeem, dat in feite het graf voor de goudstandaard heeft gedolven (het ‘stoffelijk overschot’ zou nog geen twintig jaar later ter aarde worden gebracht). En hoewel het dus wel degelijk de Verenigde Staten alleen waren die de goudstandaard in de jaren 1970 definitief vaarwel hebben gezegd, waardoor eveneens het hele goudwisselstandaard-systeem in elkaar stuikte, heeft dit verregaande internationale implicaties met zich meegebracht. Vanaf dan werd immers de deur wagenwijd opengezet voor massale overheidsfraude door ad libitum papiergeld bij te drukken. De gevolgen van deze zwendel van het zuiverste soort kunt u dan ook quasi dagelijks in uw krant lezen.
Gezien België met haar hoofdstad Brussel een van de vele epicentra van het Kwaad herbergt – namelijk de Europese instellingen. Het hoofdkwartier van de inflatoire Satan bevindt zich echter in het Duitse Frankfurt-am-Main – is het dan ook meer dan tijd het boek(je) terug onder de publieke belangstelling te brengen. Het naar de auteur genoemde Murray Rothbard Instituut is dan ook verheugd te mogen aankondigen dat dit essay binnenkort in het Nederlands – onder de titel: Wat heeft de overheid met ons geld gedaan? - beschikbaar zal zijn. De reden waarom een uitgave in de taal van Vondel en Gezelle ons een noodzaak lijkt moge duidelijk wezen: met niet minder dan 22 miljoen Nederlanders ten noorden en bezuiden de Moerdijk kan een niet onaanzienlijke groep dagdagelijkse consumenten (ergo: geldgebruikers!) rechtstreeks worden aangesproken, die anders slaafs en lankmoedig de sussende woorden van hun respectieve ministers van Financiën en hun gedeelde eurocraten als zoete koek zouden smullen.
Edoch; vertalen en publiceren kost geld, en alleen de overheid heeft de mogelijkheid de magische knop van de biljettenmachine in gang te steken. Niet een onbaatzuchtige vzw als het Rothbard Instituut. Vandaar dat wij ons dan ook de vrijheid permitteren ons tot u én uw portemonnee te richten: slechts 5.000 euro zou reeds voldoende zijn deze erudiet én vlot geschreven publicatie op de markt te brengen.
Mocht u dus na uw supermarktaankopen met dalende koopkracht; belasting- en btw-aangifte en betaling van uw superboete omdat u 51 km/u reed in een zone 50 toch nog enkele euro’s of eurocentjes over hebben én indien u de mening deelt dat een hoogdringende spoedcursus over de basisprincipes van het geld meer dan broodnodig is in de 21ste eeuw; maak dan nu nog uw bijdrage over op www.rothbard.be. Let wel op: financiële bijdragen zijn niet inflatiebestendig, dus aarzel vooral niet te lang!
Het Murray Rothbard Instituut en het cliënteel van GB-supermarkten, Carrefour, AD Delhaize, Spar, Cash & Fresh, Match, Aldi, Lidl, Colruyt en Makro danken u voor uw welwillende bijdrage(n)!
Xavier Meulders,
bestuurder Murray Rothbard Instituut vzw
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten